Historia „żołnierzy niezłomnych” to bitwy z bolszewikami, zasadzki, potyczki, rozbijanie więzień i ubeckich posterunków. To historia bohaterstwa i historia ludzkiej tragedii, bo w starciu z potęgą sowieckiego olbrzyma wszyscy walczący o wolną Polskę byli skazani na klęskę. Tropieni, ścigani, osaczeni dostawali się prędzej czy później w ręce ubeckich oprawców. Według szacunków historyków w konspiracji działało około 250 tysięcy żołnierzy, z których zginęło około 50 tysięcy, a 5 tysięcy skazano na śmierć. Przez wiele lat pamięć o Armii Krajowej Obywatelskiej, Armii Polskiej w Kraju, Delegaturze Sił Zbrojnych na Kraj, Konspiracyjnym Wojsku Polskim, Narodowych Siłach Zbrojnych, Narodowym Zjednoczeniu Wojskowym, organizacji „Nie”, Ruchu Oporu Armii Krajowej, Wielkopolskiej Samodzielnej Grupie Ochotniczej Warta, Wolności i Niezawisłości oraz Wolności i Sprawiedliwości była zabroniona.
3 lutego 2011 roku Sejm Rzeczypospolitej Polski uchwalił ustawę o ustanowieniu dnia 1 marca Narodowym Dniem Pamięci Żołnierzy Wyklętych. Wybrano symboliczną datę upamiętniającą dzień 1 marca 1951 roku kiedy to wykonano wyroki śmierci na 7 przywódcach IV Zarządu Głównego Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”.
Nie musimy już cenzurować własnej historii, możemy czytać, pozyskiwać wiedzę i rozmawiać o komunistycznej przeszłości otwarcie i we właściwych proporcjach.